Podskórna rewolucja: Trzy tezy o miastotwórczym potencjale logistyki

Abstrakt

_{Artykuł stanowi polemiczną próbę przemyślenia roli sektora logistycznego w najważniejszych transformacjach współczesnej tkanki miejskiej. Choć wiele wskazuje na to, że jest on ważnym warunkiem wyłonienia się miasta postindustrialnego, jak również katalizatorem innych, równie krytycznych transformacji, rewolucja w logistyce pozostaje jednym z najbardziej zmarginalizowanych wydarzeń na gruncie krytycznych badań miejskich. Można za to winić między innymi dominujący namysł nad urbanizacją, który skupiając się na kwestiach aglomeracji i procesach typowych dla ośrodków zachodnich, lekceważy bardziej peryferyjne procesy urbanizacyjne, w tym planetarne upowszechnianie infrastruktury cyrkulacji, która jest niezbywalnym warunkiem materializacji tego, co Henri Lefebvre [2003] nazywał społeczeństwem miejskim. W kontrze do takiego podejścia sieci logistyczne zostaną tu potraktowane jako jedne z najważniejszych wzorców produkcji przestrzeni, które przyczyniają się do upowszechniania miejskości na terenach niezurbanizowanych i dostarczają uzasadnienia dla nowych, asamblażowych ontologii tego, co miejskie.}