Zachować twarz – analiza konwersacyjna audycji telewizyjnej poświęconej uzależnieniom od operacji plastycznych
DOI:
https://doi.org/10.26485/PS/2021/70.2/6Słowa kluczowe:
analiza konwersacyjna, rozmowa, wywiad, interakcje pomiędzy uczestnikami, operacje plastyczneAbstrakt
Metoda analizy konwersacyjnej została wykorzystana w analizie wywiadu poświęconego uzależnieniom od operacji plastycznych, wyemitowanego w programie TVP2 Pytanie na śniadanie. W rozmowie uczestniczyła kobieta określana mianem polskiej lalki Barbie, chirurg plastyczny, dwoje prezenterów telewizyjnych, występujących w roli moderatorów, oraz partner zaproszonej do studia kobiety. Badane fragmenty rozmowy pozwoliły na prześledzenie, w jaki sposób możliwość pojawienia się sporu była na bieżąco neutralizowana, a różnice zdań i poglądów korygowane. Podstawowym rezultatem analizy jest rekonstrukcja sposobów postępowania uczestników rozmowy w potencjalnie kłopotliwej sytuacji.
Bibliografia
Brown Penelope, Stephen C. Levinson. 1987. Politeness. Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Goffman Erving. 1981. Człowiek w teatrze życia codziennego, tłum. H. Śpiewak, P. Śpiewak. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Goffman Erving. 2006. Rytuał interakcyjny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Grodziński Eugeniusz. 1980. Wypowiedzi performatywne: Z aktualnych zagadnień filozofii języka. Wrocław: Wydawnictwo PAN.
Jefferson Gail. 1984. On the organisation of laughter in talk about troubles. In: Structures of social action: Studies in conversation analysis, M. Atkinson, J. Heritage (eds.), 346–370. Cambridge: Cambridge University Press.
Lakoff Robin. 1977. The logic of politeness: Or minding your p’s and q’s. In: Papers from the ninth regional meeting of the Chicago Linguistic Society, 292–305. Chicago: Annual Meeting of the Chicago Linguistic Society.
Manning Phil. 1989. “Ritual talk”. Sociology 23(3): 365–385.
Marcjanik Małgorzata. 2008. Grzeczność w komunikacji językowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Rancew-Sikora Dorota. 2007. Analiza konwersacyjna jako metoda badania rozmów codziennych. Warszawa: Wydawnictwo Trio.
Rancew-Sikora Dorota. 2009. „Poznajesz mnie? Nic się nie zmieniłeś”: Jak zaczyna się rozmowa z osobą dawno niewidzianą. W: Społeczeństwo i codzienność. W stronę nowej socjologii?, S. Rudnicki, J. Stypińska, K. Wojnicka (red.), 184–205. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Rancew-Sikora Dorota. 2013. Czy osoba starsza musi bardziej niż inni dbać o zdrowie? Konfliktowy charakter codziennej troski z perspektywy analizy konwersacyjnej. W: O społecznym znaczeniu tożsamości, miejsca i czasu życia: Szkice socjologiczne i gerontologiczne, D. Rancew-Sikora, C. Obracht-Prondzyński, M. Kaczmarczyk, P. Czekanowski (red.), 381–397. Gdańsk: Wydawnictwo Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego.
Rancew-Sikora Dorota. 2015. „Opowiadanie w społecznym układzie stołu. Analiza konwersacyjna spotkań rodzinnych”. Studia Humanistyczne AGH 14 (1): 25–42.
Rancew-Sikora Dorota. 2017. Analiza konwersacyjna audycji radiowej poświęconej coachingowi. W: Analiza dyskursu publicznego. Przegląd metod i perspektyw badawczych, M. Czyżewski, M. Otrocki, T. Piekot, J. Stachowiak (red.), 349–372. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Sedno.
Sacks Harvey, Schegloff Emanuel, Jefferson Gail. 1974. “A simplest systematics for the organization of turn-taking for conversation”. Language 50(4): 696–735.
Szkuta Katarzyna. 2009. „Cześć chłopaku!” Rytualne aspekty okazywania zaangażowania w rozmowę w audycji radiowej”. Przegląd Socjologii Jakościowej 5(2): 23–40.
Wilkinson Sue, Celia Kitzinger. 2006. “Surprise as an international achievement: Reaction tokens in conversation”. Social Psychology Quarterly 2: 150–182.
Yule George. 1996. Pragmatics. Oxford: Oxford University Press.
