Dyskurs, poznanie i praktyki społeczne: bogactwo językowej i interakcyjnej powierzchni

Abstrakt

Tłumaczenie tekstu Derek Edwards. 2006. “Discourse, cognition and social practices: the rich surface of language and social interaction”. Discourse Studies 8(1): 41–49. https://doi.org/10.1177/1461445606059551.

Psychologia dyskursowa (PD) zajmuje się dyskursem nie tyle jako wytworem czy wyrazem kryjących się za nim lub pod nim myśli bądź stanów mentalnych, tylko jako dziedziną jawnej wytłumaczalności, w której stany psychologiczne są czynione istotnymi. Wyraźnie czerpiąc z analizy konwersacyjnej, PD prowadzi szczegółowe badania empiryczne nad tym, w jaki sposób rzekomo psychologiczne tematy są rozgrywane i kierowane jako część codziennych spraw interakcyjnych mówienia. Krótki przykład ilustruje, jak w trakcie przesłuchania policyjnego intencjonalność działań jest rozgrywana za pomocą sposobów, które stanowią realizację pracy policyjnej. (W przykładzie) wydzielane są stopnie intencjonalności w ich powiązaniu z określonymi działaniami lub składowymi działań oraz w powiązaniu z tym, jak działania są opisywane w sposób, który pozwala rzutować je na to, jak kategorie przestępstw są definiowane przez prawo. Na ogół stany poznawcze są ważne w dyskursie w taki sam sposób, jak ważne w dyskursie jest zainteresowanie uczestników dyskursu kategoriami działań i wytłumaczalnością dotyczącymi okoliczności, w których i ze względu na które są one przywoływane.