PRZYGOTOWANIE TEKSTU

§ 1. Metadane

Do tekstu należy dołączyć następujące metadane:

1) informacje o autorze/autorach (imię i nazwisko, afiliacja: nazwa jednostki afiliującej, adres jednostki afiliującej, identyfikator ORCID; adres e-mail autora);

3) tytuł tekstu w języku polskim oraz w języku angielskim (w przypadku tekstów w języku angielskim wystarczy tytuł w tym języku);

4) abstrakt w języku angielskim (200–250 słów);

5) słowa kluczowe w języku angielskim (maksymalnie 5 haseł oddzielonych średnikami).

Uwaga: tytuł, abstrakt i słowa kluczowe nie są wymagane w przypadku Recenzji.

§ 2. Objętość tekstów

Objętość tekstów dla poszczególnych działów:

1) Rozprawy (artykuły): 20–40 tysięcy znaków ze spacjami (liczone wraz z przypisami, ale bez bibliografii, słów kluczowych i abstraktów).

2) Eseje: 20–30 tysięcy znaków ze spacjami (liczone wraz z przypisami, ale bez bibliografii, słów kluczowych i abstraktów).

3) Materiały do Słownika rodzajów i gatunków literackich (hasła): 10–20 tysięcy znaków ze spacjami (liczone bez bibliografii).

4) Recenzje: 6–10 tysięcy znaków ze spacjami.

5) Miscellanea (inne teksty): do 25 tysięcy znaków ze spacjami.

Redakcja zastrzega sobie prawo do proponowania skrótów lub uzupełnień w zgłaszanych tekstach.

§ 3. Formatowanie tekstu

Teksty powinny być przygotowane według następujących wytycznych:

1) Czcionka: Arial, rozmiar 12 pkt.; w przypisach dolnych: 10 pkt.; odstęp między wersami: 1,5 wiersza, odstęp w przypisach: 1 wiersz; marginesy standardowe: 2,5 cm;

2) Tekst powinien być wyjustowany;

3) Tekst powinien być opatrzony tytułem i w miarę możliwości być podzielony na tytułowane lub numerowane części;

4) Tytuł powinien być pogrubiony, podobnie śródtytuły;

5) Prosimy nie zapisywać tytułu wersalikami ani nie dodawać do niego przypisów;

6) Informacja o finansowaniu badań lub inne informacje istotne w kontekście całego tekstu powinny zostać podane w pierwszym przypisie dolnym;

7) Wyróżnienia w tekście sygnalizujemy za pomocą tekstu rozstrzelonego;

8) Nie stosujemy tzw. twardych spacji i miękkich enterów;

9) Nie używamy spacji ani tabulatorów do robienia wcięć akapitowych, do przenoszenia wiszących spójników, do justowania/wyrównywania tekstu itd. Spacja powinna pozostać wyłącznie znakiem odstępu!

10) Nie stosujemy stylów ani bibliografii automatycznej;

11) Podając przedział stron, używamy półpauzy (–), nie dywizu (-), np. „Kotarbiński 1995: 17–21)”; podobnie w przypadku przedziału lat, np. „w latach 1911–1915”; w przypadku nazwisk dwuczłonowych stosujemy dywiz (-);

12) Wszystkie ilustracje powinny być podpisane (powinny zawierać przede wszystkim informację na temat źródła ilustracji i licencji). Fotografie należy dostarczyć w postaci cyfrowej, w formacie JPG (300 DPI); niezbędna jest także stosowna informacja o zgodzie autora na wykorzystanie ilustracji (chyba że fotografia wykonana została przez autora artykułu lub pochodzi ze źródła nieobjętego prawami autorskimi, lub została opatrzona odpowiednią licencją CC).

13) Wszystkie tabele i wykresy muszą być ponumerowane, opatrzone odpowiednim tytułem i informacją o źródle.

14) W przypadku tekstów zawierających zapisy cyrylicą lub innym alfabetem niełacińskim konieczna jest transkrypcja.

Uwaga: w przypadku Materiałów do Słownika... (haseł) tytuł odpowiada omawianemu gatunkowi/pojęciu. W haśle omawiany termin powinien być użyty w podstawowej formie tylko w tytule, zaś w dalszej części tekstu używamy skrótu — pierwszej litery lub liter, np. „pastisz”, dalej „p.”; „strumień świadomości”, dalej „s.ś.”. Nie dotyczy to przypadku, gdy w nazwie tej zachodziły zmiany lub gdy przywołujemy jej obcojęzyczne brzmienie. Hasło powinno być skonstruowane zgodnie z ogólnymi zasadami konstruowania haseł słownikowych — zob. Słownik rodzajów i gatunków literackich, red. G. Gazda, S. Tynecka-Makowska, Warszawa 2012; Słownik terminów literackich, red. M. Głowiński i in., Wrocław 2008.

Redakcja zastrzega sobie prawo do odrzucenia tekstów przygotowanych niezgodnie z wytycznymi.

§ 4. Przypisy

Stosujemy przypisy wewnątrztekstowe. Przypisy dolne pełnią funkcję przypisów dodatkowych – objaśniających. Przypisy wewnątrztekstowe należy umieszczać w tekście głównym w następujący sposób:

Jeśli odnosimy się do publikacji, która ma jednego autora, podajemy nazwisko, rok wydania oraz (po dwukropku) numery stron, np. (Kotarbiński 1987: 375).
W przypadku powoływania się w tekście na różne publikacje danego autora wydane w tym samym roku, w przypisach należy wprowadzić dodatkowe oznaczenia literowe (bez spacji po roku wydania), np. (Janion 2003a: 201), (Janion 2003b: 45) (te same oznaczenia powinny znaleźć się w bibliografii).
W przypadku umieszczania w nawiasie kilku publikacji, należy uszeregować je chronologicznie, a w dalszej kolejności alfabetycznie, np. (Markowski 1995; Janion 1998: 25; Janion 2003; Markowski 2003: 15; Balcerzan 2017).
W przypadku, gdy powołujemy się na wypowiedź autora X, zacytowaną
w książce autora Y, należy dodać skrót „cyt. za”, np. (A. Gajewska, cyt. za: Nycz 1998: 27).
W przypadku, gdy nie cytujemy, a parafrazujemy myśl autora, również należy zamieścić informację bibliograficzną w przypisie wewnątrztekstowym z dopiskiem „zob.” lub „por.”.
W przypadku odwoływania się do pracy pod redakcją w przypisie podajemy nie nazwisko autora, a tytuł zbioru, np. (Wokół genologii… 2002: 43), i tak samo należy ująć tę publikację w bibliografii

Podane zasady odnoszą się także do publikacji internetowych. W przypadku braku strony oraz roku danej publikacji, należy umieścić w przypisie skrót b.s. i/lub b.r. Przy publikacjach internetowych w bibliografii należy dodać na końcu datę dostępu w nawiasie kwadratowym [dostęp: 5.10.2020].

Jeśli przypis wypada na końcu zdania, znak interpunkcyjny należy umieścić po przypisie, zaś w cytatach blokowych – przed przypisem.

W przypadku Recenzji, cytując recenzowaną publikację, należy umieszczać w nawiasie wyłącznie numer strony, np. „(s. 25)”. Jeśli w Recenzji cytujemy inną publikację niż ta recenzowana, należy dodać przypis dolny o tradycyjnej konstrukcji, np. „K. Slany, Groza w literaturze dziecięcej: od Grimmów do Gaimana, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2016”.

§ 5. Cytaty

1) W przypadku Rozpraw i Esejów można stosować tzw. cytaty blokowe, wyodrębnione z tekstu głównego. W ten sposób należy wyróżniać cytaty dłuższe niż 4 wersy lub fragmenty szczególnie ważne — rozmiar czcionki w cytatach blokowych: 10, bez wcięcia akapitowego w pierwszym wersie.

2) Krótkie cytaty (do 4 wersów) można umieszczać w tekście głównym, ujmując je w cudzysłów.

3) Do oznaczenia cytatów w cytacie (cytatów drugiego stopnia) stosujemy cudzysłów ostrokątny (» «).

4) W przypadku cytowania źródeł nietekstowych, np. audiowizualnych, lub nietypowych można stosować przypisy dolne do oznaczenia cytatu.

§ 6. Bibliografia

W przypadku Rozpraw, Esejów, Materiałów do Słownika... i niekiedy w przypadku innych tekstów na końcu tekstu powinna być umieszczona nienumerowana bibliografia cytowanych publikacji i źródeł, według wzoru: nazwisko, imię, rok wydania w nawiasie, tytuł publikacji (w przypadku publikacji obcojęzycznych także informacja o autorze tłumaczenia), nazwa wydawnictwa, miejsce wydania.

Wytyczne:

stosujemy skróty zgodne z językiem publikacji (nie źródła), np. [w:], [in:], s., p., t., vol.; w przypadku publikacji obcojęzycznych cytowanych w tekstach polskich stosujemy spolszczenie nazwy miejsca wydania, np. Paryż, Nowy Jork, Oksford.
podajemy w bibliografii pełne imię autora, na dalszych pozycjach zaś (w przypadku tłumaczeń, redakcji, opracowań) – jedynie inicjał imienia;
pozycje bibliografii powinny być uporządkowane alfabetycznie według nazwisk autorów (z wyjątkiem prac zbiorowych, w których pierwszym elementem opisu bibliograficznego jest tytuł); prace jednego autora należy uporządkować według lat wydania, od najstarszych do najnowszych.

Wymienianie w bibliografii publikacji niecytowanych w tekście jest możliwe tylko w uzasadnionych przypadkach! (np. artykuł przeglądowy, hasło słownikowe)

Przykłady opisów bibliograficznych:

Obirek Stanisław (2010), Uskrzydlony umysł. Antropologia słowa Waltera Onga, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
Freeman Matthew, Smith Anthony M. (2023), Transmedia/Genre: Rethinking Genre in a Multiplatform Culture, Palgrave McMillan, Londyn.
Antropologia słowa. Zagadnienia i wybór tekstów (2003), red. G. Godlewski, oprac. G. Godlewski, A. Mencwel, R. Sulima, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
Swoboda Bartosz (2022), „Rojenia międzyanatomiczne” i „anagramy ciała”: Konstanty A. Jeleński i prace Hansa Bellmera, „Przestrzenie Teorii” nr 37, DOI: 10.14746/pt.2022.37.4.
Tekst w sieci, t. 1, Tekst, język, gatunki (2009), red. D. Ulicka, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
Pruszczyński Robert (2007), Kicz i kamp. Notatki z rozważań o terminologii [w:] Lektury inności, red. M. Dąbrowski, R. Pruszczyński, Dom wydawniczy ELIPSA, Warszawa.
Foucault Michel (1998), Trzeba bronić społeczeństwa: wykłady w Collège de France, przeł. M. Kowalska, Wydawnictwo KR, Warszawa.
Bakuła Bogusław (2006), Kolonialne i postkolonialne aspekty polskiego dyskursu kresoznawczego (zarys problematyki), „Teksty Drugie” nr 6.
Kołodziejczyk Piotr (2002), Funkcjonalizm jako filozoficzna podstawa teorii Sztucznej Inteligencji, www.kognitywistyka.net/artykuly/pk-fjfptsi.pdf [dostęp: 12.04.2014].

Teksty przygotowane niezgodnie z podanymi wskazówkami nie będą przyjmowane.