Egzekucja z ruchomości według włoskiego Kodeksu Postępowania Cywilnego – zagadnienia wybrane

Abstrakt

Przedmiot badań: Regulacja polskiego Kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji z rucho­mości w sądowym postępowaniu egzekucyjnym, obowiązująca od 1.01.2019 r., jest kontrower­syjna w wielu aspektach. Skłoniło to do analizy rozwiązań ustawodawstw obcych. W niniejszym opracowaniu jako przedmiot badań przyjęto prawo włoskie. Wybór tego porządku prawnego po­dyktowany jest istnieniem oryginalnych instytucji w egzekucji z ruchomości, w szczególności w kwestiach zmienionych w prawie polskim od 1.01.2019 r.

Cel badawczy: Celem opracowania jest analiza warunków prawnych, w jakich przeprowadza się egzekucję z ruchomości we włoskim prawie egzekucyjnym. Przedmiotem zainteresowania Autora jest ustalenie, czy rozwiązania prawa polskiego wpisują się w model egzekucji z rucho­mości obowiązujący w prawie włoskim. Autor postawił pytania dotyczące tego, w jaki sposób ustawodawca włoski uregulował zagadnienia miejsca przeprowadzania czynności zajęcia rzeczy, katalogu ruchomości bezwzględnie i względnie wyłączonych spod zajęcia, formy i czasu zajęcia, czynności zajęcia następczego oraz sprzedaż zajętych rzeczy.1

Metoda badawcza: W opracowaniu posłużono się metodą dogmatyczną i prawnoporównawczą.

Wyniki: W wyniku przeprowadzonej analizy włoskiego prawa egzekucyjnego i poglądów wyra­żonych w doktrynie można dojść do wniosku, że w porównaniu z prawem obcym polskie przepisy o egzekucji z ruchomości są bardzo rygorystyczne i w praktyce zawężają zakres ich stosowania. Należy zwrócić uwagę na interesujące – z punktu widzenia dogmatyki prawa i praktyki egzeku­cyjnej – rozwiązania włoskiej egzekucji z ruchomości. Jak wynika z przeprowadzonych badań, ustawodawca wprowadził możliwość wydania w każdej sprawie na wniosek wierzyciela przez prezesa sądu lub wyznaczonego sędziego – zezwolenia komornikowi na zajęcie oznaczonych rzeczy, które nie znajdują się w miejscach należących do dłużnika, lecz podlegają sprzedaży eg­zekucyjnej. W prawie włoskim, inaczej niż w ustawodawstwie polskim, ustalono termin ważności czynności zajęcia, przyjmując, że traci ono moc po upływie czterdziestu pięciu dni, licząc od jego ukończenia w razie braku sprzedaży rzeczy lub zaliczenia ich wartości na poczet długu. Analiza prawnoporównawcza doprowadza także do wniosku, że polskie przepisy o sprzedaży zajętych w egzekucji ruchomości są bardzo sformalizowane. W prawie włoskim istnieją dwa zasadnicze sposoby spieniężenia rzeczy tj. sprzedaż komisowa i licytacyjna przy cyzm co istotne sprzedaż komisowa odbywa się zupełnie poza postępowaniem egzekucyjnym, bowiem zostaje przekazana podmiotowi trzeciemu do jej przeprowadzenia. Komisant sprzedaje rzeczy we własnym imieniu , na rachunek i zlecenie organu władzy publicznej.