U kresu drogi do państwa niewolniczego. Krytyka socjalizmu w twórczości Hilaire Belloca i Gilberta Keitha Chestertona

Abstrakt

Socjalizm zapisał się w historii jako obietnica remedium na niepożądane cechy ustroju kapitalistycznego. System ten spotykał się jednak od samego początku z negatywną oceną wielu badaczy, którzy opisywali niebezpieczeństwa wynikające z takiego rozwiązania. Wśród nich byli H. Belloc oraz G.K. Chesterton, dwóch angielskich autorów działających w pierwszej połowie XX w., którzy powołali do życia oryginalną koncepcję społeczno-ekonomiczną, znaną jako dystrybucjonizm. Pisząc z perspektywy rzymskiego katolicyzmu i cywilizacji chrześcijańskiej, byli oni głęboko rozgoryczeni znanym im z doświadczenia industrialnym kapitalizmem. Jednocześnie odrzucali socjalizm jako alternatywę, powołując się na naturalny charakter instytucji własności prywatnej oraz wrodzoną człowiekowi potrzebę wolności. W niniejszym artykule autor argumentuje, iż socjalizm nie stanowi słusznej odpowiedzi na bolączki kapitalizmu, będąc ustrojem w istocie swojej sprzecznym z ludzką naturą, wszelkie zaś próby wprowadzenia w życie jego założeń kończą się nie postulowanym kolektywizmem i uspołecznieniem środków produkcji, lecz dalszym pogwałceniem praw ludzkich, a ostatecznie przywróceniem pogańskiego w swoim charakterze państwa niewolniczego.