Megalomania narodu szlacheckiego a wymowa pokazowa: Wojciecha Dembołęckiego "Wywód jedynowłasnego państwa świata"
DOI:
https://doi.org/10.26485/me.2023.2-02Słowa kluczowe:
Wojciech Dembołęcki, megalomania narodowa, historiografia barokuAbstrakt
-
Bibliografia
Dembołęcki, W. (2012). Wywód jedynowłasnego państwo świata […]. W: R. Sztyber, „Skądże to zbłaźnienie świata?”. Wojciecha Dembołęckiego „Wywód jedynowłasnego państwa świata” (studium monograficzne i krytyczna) (s. 279–422). Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Arystoteles (1988). Retoryka. W: Arystoteles, Retoryka. Poetyka (s. 61–296). Tłum. H. Podbielski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Augustyn (1989). De doctrina Christiana. O nauce chrześcijańskiej. Tłum., wstęp i oprac. J. Sulowski. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”.
Biblia w przekładzie księdza Jakuba Wujka z 1599 r. Transkrypcja typu „B” oryginalnego tekstu z XVI w. i wstępy ks. J. Frankowski (1999). Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Vocatio”.
Chwalba, A., Harpula, W. (2022). Cham i Pan. A nam, prostym, zewsząd nędza? Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Czarciński, P. (2006). Między „świętą prawdą” a herezją – Biblia w „Wywodzie jedynowłasnego państwa świata” Wojciecha Dembołęckiego. Tematy i Konteksty, 11 (6), 126–139.
Curtius, E.R. (1997). Literatura europejska i łacińskie średniowiecze. Tłum. i oprac. A. Borowski. Kraków: Towarzystwo Wydawców i Autorów Prac Naukowych „Universitas”.
Grabski, A.F. (1976). Myśl historyczna polskiego oświecenia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Kelly, J.N. (1988). Początki doktryny chrześcijańskiej. Tłum. J. Mrukówna. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”.
Koehler, K. (2002). Wstęp. W: Słuchaj mię, Sauromatha. Antologia poezji sarmackiej (s. 5–33). Wstęp i oprac. K. Koehler. Kraków: Arcana.
Kościelny, R. (2003). Rzeczpospolita Oskarżanych Narodów. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
Kot, S. (1987). Właściwości narodów. Tłum. W. Radwański. W: S. Kot, Polska złotego wieku. Studia i szkice (s. 734–833). Wybór i wstęp H. Barycz. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Kowalski, J. (2006), Niezbędnik Sarmaty poprzedzony Obroną i Uświetnieniem Sarmacji Obojej. Pieśni, dumy, polonezy. Poznań: Fundacja św. Benedykta.
Krzywy, R. (2014). Poezja staropolska wobec genologii retorycznej. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Retoryczne.
Lausberg, H. (2002). Retoryka literacka. Podstawy wiedzy o literaturze. Tłum. i oprac. A. Gorzkowski. Bydgoszcz: Wydawnictwo Homini.
Mętrak, N. (2013). „Wspaniale kłamiący”. Kreowanie pamięci o początkach wspólnoty w „Historii królów Brytanii” Geoffreya z Monmouth i „Kronice polskiej” Mistrza Wincentego”. W: M. Prejs, A. Jakóbczyk–Gola (red.), Mnemonika i pamięć kulturowa epok dawnych. Warszawa: Wydawnictwo Neriton.
Niedźwiedź, N. (2003). „Nieśmiertelne teatra sławy”. Teoria i praktyka twórczości panegirycznej na Litwie w XVII-XVIII w. Kraków: Księgarnia Akademicka.
Niedźwiedź, J. (2015). Sarmatyzm jako tradycja wynaleziona. Teksty Drugie, 16 (1), 46–62.
Ogonowski, Z. (1999). Z dziejów megalomanii narodowej. W: Filozofia polityczna w Polsce XVII wieku i tradycje demokracji europejskiej (s. 157–173). Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN.
Orzechowski, S. (1972). Mowa do szlachty polskiej przeciw prawom i ustawom Królestwa Polskiego uporządkowanym przez Jakuba Przyłuskiego. Tłum. J. Starnawski. W: S. Orzechowski, Wybór pism (s. 98–114). Oprac. J. Starnawski. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo.
Otwinowska, B. (1974), Język – naród – kultura. Antecedencje i motywy renesansowej myśli o języku. Wrocław– Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Parnicki, T. (1974). Rodowód literacki. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”.
Pawlak, W. (2005). Koncept w polskich kazaniach barokowych. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Rhetorica ad Herennium. W: Rzymska krytyka i teoria literatury (s. 129-145). Tłum. i oprac. S. Stabryła. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Salij, J. (1974). Erotyka „Pieśni nad pieśniami” w interpretacjach teologicznych. Teksty, 13 (1) 9–26.
Sarbiewski, M.K. (1954). O poezji doskonałej, czyli Wergiliusz i Homer. Tłum. M. Plezia, oprac. S. Skimina. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.
Szahaj, A. (2014). Sławiński o interpretacji. Analiza krytyczna. W: A. Szahaj, O interpretacji (s. 115-139). Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.
Sztyber, R. (2012). „Skądże to zbłaźnienie świata?”. Wojciecha Dembołęckiego „Wywód jedynowłasnego państwa świata” (studium monograficzne i edycja krytyczna). Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Tazbir, J. (1970). Sarmatyzacja katolicyzmu w XVII wieku. W: J. Pelc (red.), Wiek XVII – kontrreformacja – barok (s. 7–38). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo PAN.
Ulčinaitė, E. (1984). Teoria retoryczna w Polsce i na Litwie w XVII wieku. Próba rekonstrukcji schematu retorycznego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Wenta, J. (2004). Wstęp. W: Piotr z Dusburga, Kronika Ziemi Pruskiej (s. VII-XXVIII). Tłum. S. Wyszomirski, wstęp i oprac. J. Wenta. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
