Problematyka (nie)integracji osób głuchych i słabosłyszących w odniesieniu do sztuki i wystawiennictwa w Polsce

Abstrakt

Słowo integracja z perspektywy głuchej badaczki i obserwatorki życia społecznego i kulturalnego oznacza bardziej swoistą utopię na gruncie polskiej rzeczywistości zarówno społecznej jak i kulturalnej w odniesieniu do grup osób z niepełnosprawnościami.

Stereotypy wynikające z postrzegania osób z niepełnosprawnościami rzutują mocno na sposób postrzegania społeczności głuchych i nie ułatwiają organizacji wystaw stricte kulturalno-artystycznych w prestiżowych miejscach publicznych takich jak muzeum.

Artykuł opisuje dwie bardzo ważne przełomowe wystawy pokazujące społeczność głuchych w historycznej i kulturalnej odsłonie bez odniesień do stereotypu niepełnosprawności, które uzasadniają strategię heterogeniczności w świecie sztuki.