Antroponimia pogranicza polsko-wschodniosłowiańskiego w XVII i XVIII wieku na przykładzie rzymskokatolickiej parafii w Żółkwi. Wybrane zagadnienia..

Abstrakt

Żółkiew położona jest około trzydziestu kilometrów na północny zachód od Lwowa, przy histo­rycznym szlaku prowadzącym do Warszawy. Fundacji miasta dokonano na gruntach wsi (dawnej osady służebnej) Winniki nad rzeką Świnią. Dzięki korzystnym przywilejom lokacyjnym do pol­skiej i ukraińskiej ludności autochtonicznej dołączali kolonizatorzy z innych części kraju. Księ­gi metrykalne żółkiewskiej parafii rzymskokatolickiej były prowadzone od pierwszych lat jej ist­nienia. Analizowany materiał wyekscerpowany został z jednorodnego źródła rękopiśmiennego z XVII i XVIII wieku, mianowicie z siedmiu ksiąg metrykalnych chrztów (lata 1604–1787). W ana­lizowanych antroponimach widoczne są wpływy wschodniosłowiańskie, w szczególności interfe­rencje polsko-ukraińskie. Nazewnictwo osobowe Żółkwi i okolic odzwierciedla zróżnicowanie et­niczne i językowe, religijne oraz kulturowe mikroregionu.