Paleogeografia i działalność antropogeniczna w południowych Wogezach (Francja).

Abstrakt

Artykuł w języku francuskim.

Tytuł oryginalny: Paleogeographie et action anthropique dans les Vosges meridionales (France)

Tematem rozważań jest położenie i specyfika wyżyn zachodnio-wschodnich Ballon d'Alsace, a przede wszystkim ich morfostruktura. Grzbiety są płaskie i gładkie, ponieważ stanowią pozostałości odsłoniętej posthercyńskiej powierzchni równiny, dobrze zachowanej na zachodzie, mniej lub bardziej przekształconej w miocenie. Ta stara powierzchnia została podniesiona wzdłuż systemu uskoków z południowego-południowego zachodu na wschód-północny wschód w epoce plio-plejstocenu. Takie formy terenu, wzrost ich wysokości, wraz ze zmianami klimatycznymi plio-czwartorzędu wyjaśniają znaczenie zlodowacenia w południowych Wogezach. Śnieg firnowy i czapy lodowe pokryły płaskie wyżyny, powyżej 800 lub 900 m, lodowce dolinne schodziły aż do ujścia dolin na nizinach. Omówiono problemy granicy wieloletniego śniegu, typów i sieci lodowców, cyrków, osadów lodowcowych i chronologii.

 Główne współczesne formy terenu są pozostałościami ostatniego zlodowacenia i procesów erozji późnoglacjalnej. Od holocenu, a zwłaszcza od czasów subborealnych, zbocza od szczytu do den dolin pokrywa las subborealny, ale pokrywa piasku i gruzu skalnego, moren lub osady peryglacjalne były bardzo często spłukiwane na strome zbocza dolin. Współczesne, typowe lasy jodłowo-bukowe zostały przekształcona jako pastwiska na wyżynach (Hautes Chaumes), pastwiska i uprawy na obszarach den dolin, drewno było wykorzystywane w górnictwie i hutnictwie, a wylesianie było intensywne od XVI do pierwszej połowy XX wieku. Przepływ wody jest bardzo intensywny, ale historyczna erozja była niska aż do czasów współczesnych, kiedy rekreacja i urbanizacja doprowadziły do ​​zmian w użytkowaniu gruntów na wyżynach i w dolinach, a do ich użytkowania używa się ciężkich maszyn.